Στη μνήμη του Χρυσαφάκη Αναγνωστάκου

Ένα από τα κείμενα(*) του Χρυσαφάκη Αναγνωστάκου, που σήμερα τόσο ξαφνικά μας αποχαιρέτησε αφήνοντάς μας ένα έντονο στίγμα ήθους και αξιοπρέπειας.

ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙ

(*) Κάποια άλλα κείμενα του Χρυσαφάκη μπορείτε να διαβάσετε εδώ


ΜΙΑ POP ΙΣΤΟΡΙΑ

The Stooges

(από MIC.GR)

1964: Στις 21 Απριλίου του 1947 στο Muskegan του Ann Arbor στο Michigan γεννιέται ο James Jewal Osterburg και μέχρι την χρονιά στην οποία αναφερόμαστε, παίζει ντραμς και τραγουδάει περιστασιακά για μια όχι και τόσο σπουδαία garage μπάντα, τους Iguanas, ενώ παράλληλα ντραμάρει, πάλι περιστασιακά, για τον Junior Wells, τον Buddy Guy, τις Shangri-Las και άλλους.
1965: Οι Iguanas κυκλοφορούν τη διασκευή του τραγουδιού 'Mona' του Bo Diddley σε single (στην άλλη πλευρά υπήρχε το τραγούδι 'I don't know why', σύνθεση του N. Colokithas), του οποίου πωλούνται 1000 κομμάτια, κυρίως σε συναυλίες. Ο Iggy γνωρίζει τους Ron Asheton και James Williamson, παρατάει τους Iguanas και μαζί με τον Asheton στο μπάσο, πηγαίνει στους Prime Movers. Ο Asheton μετά από δυο εβδομάδες εγκαταλείπει τους Prime Movers για τους Chosen Few. Στη φάση αυτή ο Iggy Pop παίρνει αυτό το όνομα, με το οποίο τον γνωρίζουμε όλοι, το Iggy από τους Iguanas και το Pop από ένα ντόπιο μάγκα πρεζόνι, τον Jim Popp.
1966: Ο Iggy παρατάει τους Prime Movers και μαζί με το φίλο του Sam Lay- ντράμερ των Butterfield Blues Band- πηγαίνει στο Σικάγο, να «μάθει» τα μπλουζ.
1967: Ο Iggy αποφασίζει ότι ποτέ δεν πρόκειται να γίνει ένας καλός bluesman και επιστρέφει στο Michigan, για να παίξει τη δική του μουσική. Οι Psychedelic Stooges (όπως αρχικά ονομάζονταν) είναι γεγονός, με αρχικά μέλη τον Iggy και τους αδερφούς Asheton, Roy & Scott σε κιθάρα και ντραμς αντίστοιχα.
Τον Νοέμβριο, την ημέρα του Halloween συγκεκριμένα, γίνεται η πρώτη δημόσια εμφάνιση τους σ' ένα πάρτυ. Παράλληλα ο Iggy μαζί με τη Nico από τους Velvet Underground εμφανίζονται σε ένα ασήμαντο φιλμ που γυρίζεται εκείνο το διάστημα.
1968: Η χρονιά αυτή κυλάει με τους Stooges να δίνουν πολλά live, με κέντρο το Michigan. Τον Φλεβάρη έρχεται στο γκρουπ ο Dave Alexander και παίζει μπάσο.
1969: Ο Danny Fields της Elektra records πηγαίνοντας στο Detroit να υπογράψει δισκογραφικό συμβόλαιο με τους MC5, παροτρυνόμενος από αυτούς βλέπει και τους Stooges live, γουστάρει πολύ... και τον Αύγουστο του '69 το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ είναι πλέον γεγονός, ηχογραφημένο μέσα σε τέσσερις μόλις μέρες, σε παραγωγή του John Cale.

1970: Στην μπάντα προστίθενται οι Steve Mc Kay στο σαξόφωνο και ένας πρώην roadie στη δεύτερη κιθάρα, ο Bill Cheatham. Τον Αύγουστο αυτής της χρονιάς κυκλοφορεί το δεύτερο lp των Stooges, που φέρει τον τίτλο 'Fun House', ενώ ένας άλλος κιθαρίστας, ο James Williamson κάνει την εμφάνισή του μαζί με το γκρουπ. Η παραγωγή στο lp είναι του Don Galluci (παραγωγός του 'Louie Louie' των Kingsmen, ένα τραγούδι «παιδικό απωθημένο» μπορούμε να πούμε για τον Iggy Popαφού το διασκεύασε σε δίσκο του σχεδόν 30 χρόνια αργότερα από τότε που κυκλοφόρησε). Τον Αύγουστο, οι Alexander και Cheatman τα παρατάνε και ακόμη ένας πρώην roadie ο Zeke Zettner έρχεται στην μπάντα.
1971 Τον Αύγουστο πάλι οι Stooges διαλύονται και ο Iggy μετακομίζει στη Florida. Τα προβλήματα με τα ναρκωτικά φαίνεται πως είναι τεράστια.
1972: Ο Iggy απορρίπτει μια προσφορά της Elektra να ξαναγυρίσει σε αυτήν. Συναντάει τον μεγάλο θαυμαστή του David Bowie και τον μετέπειτα manager του Tony DeFreis, στη Νέα Υόρκη, τον πείθουν να υπογράψει με την Main Man Management και έτσι ξαναφτιάχνονται οι Stooges. Τον Οκτώβριο ο Iggy, τα αδέρφια Asheton και ο Williamson παίζουν στην Αγγλία, με πρώτη εμφάνιση στο King's Cross Cinema στο Λονδίνο. Αρχίζουν επίσης τις πρόβες για την ηχογράφηση ενός νέου lp που...
1973 ...τον Μάιο κυκλοφορεί και έχει τίτλο 'Raw power'. Είναι το πρώτο από την συμφωνία για δύο lp με τη CBS. Καθώς σχεδιάζεται και το δεύτερο οι διαφωνίες της μπάντας με το management ναυαγούν το σχέδιο αυτό. O DeFries τσακώνεται (πάλι λόγω προβλημάτων εξαιτίας των ναρκωτικών) αποχωρεί από τους Stooges, ενώ εισχωρεί σ' αυτούς ο Scott Thurston στα keyboards. Η μπάντα επιστρέφει στις Η.Π.Α. για περιοδεία, η οποία λήγει με δύο βίαια κονσέρτα στο Detroit. Το ένα από αυτά μαγνητοφωνείται σε ένα απλό κασετόφωνο και αργότερα κυκλοφορεί σαν ημι-επίσημο live album με τον τίτλο 'Metallic K.O.'

1974 Οι Stooges έρχονται σε ολοκληρωτική ρήξη με την Main Man και διαλύονται. Η συνέχεια της ιστορίας θα αναζητηθεί τόσο στην λαμπρή προσωπική καριέρα του Iggy, όσο και στα γκρουπ: New Order, New Race, Destroy All Monsters, Sonic Rendezvous Band και Dark Carnival.
1980 Η Elektra βγάζει στην αγορά το LP- συλλογή 'No fun', μέσα απ' το οποίο, αρχικά (και εγώ...) γνώρισα τη μουσική του Iggy και των Stooges.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ IGGY + STOOGES

The Stooges : The Stooges

1969, I wanna be your dog, We will fall, No fun, Real cool time, Ann, Not right, Little doll
Παραγωγός : John Cale, Elektra records, Αύγουστος 1969.
Mουσικοί: Iggy Stooge: φωνή, Ron Asheton: κιθάρα, Dave Alexander: μπάσο, Scott Asheton: ντραμς.
«Αν γουστάρεις εμάς, πρέπει να τεστάρεις και τα μικρά μας αδερφάκια, τους Stooges, που παίζουν απόψε». Κάπως έτσι ξεκίνησε η δισκογραφική ιστορία των Stooges, και τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον κιθαρίστα τωνMC5, Wayne Kramer, όταν τους σύστησε στον Danny Fields της Elektra records. Και τους είδε ο Danny Fields και δεν πίστευε στα μάτια του! Αυτός και ο κόσμος ολόκληρος! Τι να πρωτογράψει κανείς μετά από τόσα χρόνια κυκλοφορίας αυτού του δίσκου. Ω, ναι! Χειρότερος επικήδειος για τη χίπικη γενιά δε θα μπορούσε να γραφτεί! Και ξέρετε κάτι; Οι Stooges όχι μόνο δεν έδιναν δεκάρα, αλλά σιγοσφυρίζοντας κι όλας κατουρούσαν πάνω στον ομαδικό τάφο των παιδιών των λουλουδιών. Τι άλλο λέτε να μαρτυράει η ματιά τους στη φωτογραφία του εξωφύλλου, εκτός από αυτό; Αυτός ο τρελούτσικος ο μικρός Πάνας που άκουγε στο όνομα Iggy, έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε ο ορισμός της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, εξάλλου τι του απόμενε να κάνει, αφού απέτυχε να γίνει ένας καλός bluesman; Τα ξυραφένια, φαζαριστά, τίγκα στο distortion ακόρντα του Asheton -αποδείχτηκε μάστορας και στο wah wah pedal...- υποστηρίζουν εξαντλητικά αυτή τη φωνή που ξέσπαγε σε μοναδικά ουρλιαχτά, σαν αυτά πεινασμένου θηρίου και τα ρυθμο-όργανα των άλλων δύο να δείχνουν ότι οι Stooges ήταν η πιο καλολαδωμένη μηχανή που κατασκεύασαν ποτέ τα εργοστάσια του Detroit. Από την αργή νανουριστική ragga του Ann, μέχρι το πιο αρρωστημένο ερωτικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ από καλλιτέχνη, το 'I wanna be your dog', αυτοί οι μπάσταρδοι οι Stooges έμοιαζαν σαν το πιο επικίνδυνο πράγμα που ξέρασα ποτέ η μουσική βιομηχανία. Και αυτό ήταν πραγματικά!

The Stooges : Funhouse

Down on the street, Loose, TV eye, Dirt, 1970, Funhouse, L.A. blues.
Παραγωγός ο Don Galluci, ηχογραφήθηκε στα Elektra Sound Recorders του Los Angeles και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1970 από την Elektra records.
Μουσικοί: Iggy Pop: φωνή, Dave Alexander: μπάσσο, Ron Asheton: κιθάρα, Scott Asheton: ντραμς, Steven Mc Kay: τενόρο σαξόφωνο.
Αν το πρώτο άλμπουμ των Stooges ήταν κεραυνός εν αιθρία, το δεύτερο σπέρνει θύελλες... Ο Iggy ξεσαλώνει και ο Βάκχικος χορός του φαίνεται πως δεν γνωρίζει όριο, στέλνοντας την αυτοκαταστροφική του φύση στα πιο ακραία σημεία που μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο κορμί και η ψυχή. Πιο έμπειροι μουσικοί πλέον οι Stooges και μαζί με την όχι-και-τόσο-καθαρή παραγωγή (όπως και του Cale) του Gallucci, παραδίδουν στην ανθρωπότητα ένα αιώνιο και αθάνατο έργο. «Τα κίνητρα του είναι πολύ σοβαρά. Δεν είναι πράγματα του τύπου ...θέλω να γίνω μεγάλος σταρ.... Έχει μέσα του δαιμόνια και τα ξορκίζει με τα τραγούδια, με τα τραγούδια που γράφει και τραγουδάει... και με τους δίσκους που βγάζει». Ίσως ο Wayne Kramer (κιθαρίστας τωνMC5) να περιγράψει με τα ακριβέστερα λόγια το φιλαράκι του. Παρ' όλα αυτά, οι Stooges δεν είχαν βγάλει ακόμα το αριστούργημα τους!...

Iggy & The Stooges : Raw Power

Search & destroy, Gimme danger, Your pretty face is going to hell (originally titled 'Hard to beat'), Penetration, Raw power, I need somebody, Shake appeal, Death trip.
Παραγωγή έκανε ο Iggy Pop και η ηχογράφηση έγινε στα CBS Studios στο Λονδίνο. Κυκλοφόρησε για την Columbia τον Μάιο του 1973.
Μουσικοί: Iggy Pop: φωνητικά, James Williamson: κιθάρες, Ron Asheton: μπάσο και φωνητικά, Scott Asheton: ντραμς.
...το οποίο αριστούργημά τους «φρόντισε» οDavid Bowie να το καταστρέψει στη μίξη του. Για χρόνια ολόκληρα ακούγαμε αυτό το απόλυτο δημιούργημα με μπουκωμένο ήχο και «θαμμένα» όργανα. Καλύτερα θα ήταν να μην είχε ανακατευτεί καθόλου ο φίλος του Iggy, γιατί δε νομίζω πως κατάλαβε ποτέ την ιστορική ευθύνη που είχε απέναντι στον καλύτερο δίσκο της δεκαετίας του '70. Όπως και να 'χει... Ο δίσκος βγήκε σε μια περίοδο εσωτερικών συγκρούσεων στο γκρουπ και γιγαντιαίων προβληματισμών με τα ναρκωτικά, το management και τη δισκογραφική εταιρεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο συγκεκριμένο δίσκο ο Ron Asheton έχει μετακινηθεί στη θέση του μπασίστα και τη θέση του έχει καταλάβει ο πιο τεχνικός Williamson, δίνοντας έναν άλλο αέρα στον ήχο του συγκροτήματος... και επιτέλους για πρώτη φορά οι στίχοι, οι κραυγές και τα ουρλιαχτά του Iggy φαίνεται να παίρνουν μορφή και να γίνονται ολοκληρωμένα τραγούδια... μιλώντας για τι άλλο; Μα για τη ζώη του φυσικά! Έχετε κατά νου τίποτε συναρπαστικότερο ; (Όσο επώδυνη, χαοτική, αποσυντεθειμένη, και δεν ξέρω τι άλλο ήταν τη συγκεκριμένη στιγμή). Δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο εξώφυλλο- οπισθόφυλλο και τις φωτογραφίες που τα κοσμούν. Ο Iggy με στενό ασημένιο πολυεστερικό παντελόνι, πλατινέ μαλλιά, τιγρέ
δερμάτινο μπουφάν και μακιγιάζ... ημίγυμνος. Μπορείτε να σκεφτείτε πόσοι έχουν αντιγράψει το συγκεκριμένο image; Ολόκληρη η glamorous επαναλαμβανόμενη κατάσταση που «δημιουργείται» κάθε δεκαετία από τότε μέχρι σήμερα, σε αυτόν - και στους New York Dolls- έχει τις αναφορές της, και στην εμφάνιση και στη μουσική, και στις ακρότητες!
Και το αγριωπό βλέμμα μέσα από τον καθρέφτη; ...και η σφιγμένη γροθιά;... Τελικά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να μπορείς να μιλάς για εκείνο το δίσκο, που όχι μόνο σε οδήγησε στο συγκεκριμένο μουσικό χώρο, αλλά και σε κρατάει είκοσι τόσα χρόνια τώρα μέσα σ'αυτόν!

Για να δούμε τι άλλες λέξεις μπορούν να περιγράψουν τον ήχο των Stooges του Raw Power... Βαρύς, ζωώδικα ερωτικός, θορυβώδης.... Μα ναι! Οι Stooges πάλι μας προλαβαίνουν κι εδώ; ΩΜΗ ΔΥΝΑΜΗ!!! Τον χαρακτηρίζουν και είναι τόσο σοβαροί σ' αυτό που λένε, όσο και η σφιγμένη γροθιά του Iggy που ρίχνει... τώρα στα μούτρα τα δικά του;... στα μούτρα τα δικά μας; Διαλέξτε εσείς.
Το 1996 ο Iggy αποφάσισε, παρακινούμενος από τον Henry Rollins, να ξανά-μιξάρει το άλμπουμ, με θαυμαστά ευτυχώς αποτελέσματα. Το cd που κυκλοφόρησε η Columbia είναι όπως θα έπρεπε να έχει γίνει η δουλειά από την αρχή. Και σημειώστε αυτό: στο ρεμιξάρισμα έχει ανακατευτεί και ο Bruce Dickinson. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι όσοι έχουν σχέση με τον σκληρό ήχο στο Rock 'n' roll πίνουν νερό στο όνομα των Stooges!

Iggy & The Stooges: Metallic K.O.

Raw power, Head on, Gimme danger, Rich bitch, Cock in my pocket, Louie Louie.
Ηχογραφήθηκε στο Michigan Palace, στις 9 Φεβρουαρίου του 1974. Κυκλοφόρησε από τη γαλλική Skydog το 1976. Ο ίδιος δίσκος ξανακυκλοφόρησε σαν διπλός από την Dressed to kill, με επιπλέον τραγούδια τα : Open up and bleed. I got nothing / I got shit, Search and destroy, Heavy liquid, I wanna be your dog. Πιθανός τόπος ηχογράφησης ο ίδιος με τον παραπάνω, από show που δόθηκε στις 10 Ιουνίου του 1973.
Μουσικοί: Iggy Pop: φωνή, James Williamson: κιθάρα φωνή, Scott Thurston: πλήκτρα, Ron Asheton: μπάσσο, Scott Asheton: ντραμς (το όνομα των αδερφών Asheton, αναγράφεται στο συγκεκριμένο δίσκο σαν Ashton).
Απ' ότι καταλάβατε γίνεται ένας ψιλοχαμός με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία. Τόσο για το μέρος όσο και για τις ημερομηνίες. Το σίγουρο είναι ότι τα Rich Bitch, Cock in my pocket, Louie Louie ηχογραφήθηκαν στο τελευταίο show που έδωσαν οι Stooges στο Michigan palace στις 9-2-1974.
Πρωτόγονος bootleg ήχος, ελεεινός και τρισάθλιος, που δεν έχει σχέση με την πιο άγαρμπη στουντιακή παραγωγή... ίσως το παραπάνω live να συλλαμβάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη φάση της «αποσύνθεσης» που περνούσαν οι Stooges. Η υποβόσκουσα ένταση που κυκλοφορεί σε κάθε αυλάκι αυτού του δίσκου σε κάνει να περιμένεις ένα μεγάλο ξέσπασμα, που όμως ποτέ δε γίνεται. Τι έχουμε εδώ; Έχουμε έναν Iggy που «παίζει» με το κοινό του μάλλον, παρά τραγουδάει τα τραγούδια του. Ουρλιάζει, βρίζει, κοροϊδεύει και προκαλεί! Και φυσικά ο κόσμος ανταποκρίνεται ανάλογα... πετώντας μπουκάλια! Και ο Iggy συνεχίζει να τους κεντρίζει ζητώντας να του πετάξουν και αυγά και λαχανικά! Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως αυτό το live να είναι το πιο σπουδαίο live στην ιστορία της μουσικής (δίπλα στο Kick out the Jams των MC5) για ένα και μοναδικό λόγο. Ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες που έκαναν το κορμί τους, και προκαλούσαν μάλιστα για αυτό, στόχο για να φτάσει το κοινό τους στον πλέον άγριο «μαζικό οργασμό»... στη βία!;;

Οι Stooges είχαν ξεπεράσει τα όριά τους και άφηναν τη «σφραγίδα» τους -όπως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης οφείλει να κάνει- στην τέχνη τους... με το χειρότερο τέλος! Τι περιμένατε δηλαδή; Οι Stooges απείχαν πολύ μακριά απ' τον χαρακτηρισμό : «καλά παιδιά»!

Απ' όλες τις άλλες κυκλοφορίες που αφορούν τους Stooges, παράνομες ή «νόμιμες» διαλέγουμε να παρουσιάσουμε μόνο μια, εξαιτίας του πολύ καλού ήχου της. Απ' τη σειρά 'The Iguana Chronicles series' της Bomp Records, το 'Year of the Iguana'. Περιέχει τα τραγούδια : I got a right, Head on, Johanna, Death trip, Rubberlegs, Scene of the crime, Wild love, Open up & bleed, Gimme some skin, Till the end of the night, Raw power.
Οι Stooges στις συγκεκριμένες ηχογραφήσεις είχαν τη σύνθεση : Iggy Pop-φωνητικά, James Williamson-κιθάρα, Ron Asheton-μπάσο και δεύτερα φωνητικά, Scott Asheton-ντραμς και στην 'Johanna' παίζουν ο Scott Thurston-πιάνο, δεύτερα φωνητικά, και ο Brian Glascock-ντραμς.

Το συγκεκριμένο cd κυκλοφόρησε το 1997 και η συλλογή των κομματιών έγινε με επιμέλεια των Patrick Boissel και Greg Shaw.
Με μια απίθανη φωτογραφία του Iggy στο εξώφυλλο, η οποία δένει απόλυτα με τον τίτλο σ' αυτό το cd είναι μαζεμένα αρκετά κομμάτια που είτε τα ακούσαμε τελείως διαφορετικά στους προσωπικούς δίσκους του Pop π.χ. το 'Johanna', είτε υπήρχαν σε προηγούμενους δίσκους των Stooges, σε πιο «ήπιες» να το πούμε έτσι... εκτελέσεις, όπως το 'Raw power'. Οι Stooges λοιπόν στο στούντιο παρουσιάζονται εδώ : ωμοί, βίαιοι, δυνατοί, μεταλλικοί!!! και με τον παντοτινό πόθο του Iggy να σιγοκαίει. Τον πόθο του να παίξει blues, έτσι όπως θα ταίριαζε στον πραγματικό 'Βασιλιά Σαύρα'!!!

Το τέταρτο άλμπουμ των Stooges (μετράει το live;), που ποτέ δεν βγήκε στην αγορά, για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν ηχογραφήθηκε, το περίμεναν χρόνια και χρόνια οι φίλοι των Stooges. Αυθαιρεσία μας (μου) είναι να παρουσιάσω το 'Year of the Iguana' σαν τέτοιο. Εξάλλου ο «ογκόλιθος» του 'I got a right', μου το επιτρέπει!!! Το ίδιο συνηγορεί και η «βρώμικη παραγωγή» των κομματιών, καθώς και η ίδια, με αυτή του Iggy μάρκα τσιγάρων που καπνίζω!!! Περνώντας και στην προσωπική εξομολόγηση, τώρα που ξανα-ακούω τα άπαντα του Iggy και των Stooges σκεφτόμουν ότι αν τον έβλεπα- είχα τη δυνατότητα τέλος πάντων- μπροστά μου, δεν θα είχα να τον ρωτήσω τίποτα! Μιλιά δεν θα έβγαινε από το στόμα μου! Θα μάζευα μόνο το κουράγιο μου και θα του ζητούσα να πιει μια κούπα ζεστό καφέ μαζί μου! Το να ανασαίνει λίγα εκατοστά δίπλα σου η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ αυτοπροσώπως... δεν χωράει και κουβέντες!... αν είχα τη δυνατότητα, το τονίζω αυτό!!!

Χρυσαφάκης Αναγνωστάκος