ROADHOUSE BLUES CLUB : ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ! ΟΣΟΙ...

ΑΠΟ: http://epikourositeas.blogspot.gr

Μια  Rock βραδιά.

Μια αφήγηση.

    '' ... Λιγοστοί είμασταν οι μαζεμένοι εκεί το Σάββατόβραδο κι όλοι μας Ροκαμπήλιδες ή σκέτοι Ροκάδες.  Ακόμα ήσανε και κάτι νεαρότεροι που λαχταρούσαν να ακούσουν τον αλαφιασμένο ηλεκτρικό ήχο, να βγαίνει από την κιθάρα του Σάκη.  Τρείς νοματαίοι το γκρουπάκι τους, το ''Sakis Dovolis Trio'' και με τα πρώτα ακούσματα κατάλαβα ότι τα παιδιά, το ''είχαν'' το αντικείμενο. 
Εκείνος ο μπασίστας, έπαιζε σαν να άπλωνε γρασίδι στο γήπεδο, για να παίξει μια καλή ομάδα ποδόσφαιρο.  Τους έφτιαχνε την διάθεση, την υποδομή και το φόντο, για να αφήσουν εκεί πάνω ο κιθαρίστας κι ο ντραμίστας την δουλειά τους.  Αμ' εκείνος ο ντραμίστας, παιδί πράμα να τον θωρείς και να λές ότι σε όλη του την μέχρι τώρα ζωή, θα διάβαζε εκείνα τα κομμάτια, σε σημείο που να του βγαίνουν σαν ταινία από κασετόφωνο απάνω στα τύμπανα και τα πιάτα.  Ρυθμικά και αμόλευτα.
  Κινήσανε να βγάλουνε τους πρώτους ήχους.  Rock πηγαίο, ρυθμικό και δυνατό.  Αρχίσαμε όλοι να κουνάμε χέρια και πόδια με τον ρυθμό, ο δε 24χρονος Σάκης ο κιθαρίστας, Μάστορας στο εργαλείο του, το έκανε να βγάζει ήχους από τιτιβίσματα και τσέλα, μέχρι όμποε κι αρμόνια.  Πλημμύρισε ο χώρος μουσική, καλή ηλεκτρική μουσική και τους λίγους εκεί μέσα, νάχουνε την ευχαρίστηση να ακούνε ζωντανά την αγαπημένη τους μουσική, με τους δημιουργούς της, εκεί μπροστά τους στα 4 με 5 μέτρα.  Roadhouse Blues Club, Σάββατο βράδυ 2-11-2013, στην Ιτέα.
    Ακούστηκαν μουσικά  κομμάτια Rock, Blues, Swing και Country, κουβαλημένα όμορφα από τις δεκαετίες του '60 και του '70 κι αναρωτιόμουνα πώς τα κατάφερνε τόσο καλά αυτό το μικρό και νεαρό σχήμα, να αποδίδει τόσο όμορφα ονειρεμένα κομμάτια, σαν την μουσική π.χ. του Jimi Hendrix και του νεώτερου  Eric Clapton.
Ήρθε και φούσκωνε η ροκιά μέσα στον μικρό χώρο και κόλαγε απάνω στους τοίχους και στο ταβάνι, σπρώχνοντάς τα, ψάχνoντας να βρεί διέξοδο, σαν τον καλαμποκόσπορο  απάνω στο τηγάνι, πριν να γίνει popcorn.  Είχα καιρό να νοιώσω τόσο έντονα το ρεύμα που πέρναγε από μέσα μου όταν άκουγα rock, την μουσική της εφηβείας μου.  Είχα αρχίσει σχεδόν να χορεύω και σκέφτηκα ότι, αν δεν έφευγα γρήγορα από εκεί μέσα, τότε σίγουρα θάπαιρνα τις μπακέτες απ' τον ντραμίστα και θα ζήταγα να παίξουμε το ''Francoise''.  Ξεχασμένο κι αγαπημένο, απ' την δεκαετία του '60.  Μεγάλος ο πειρασμός!...
Κοίτα τι μπορεί να κάμει μια όμορφη βραδυά σε έναν άνθρωπο....''