Βίντεο από τη συναυλία των ΣΤΕΡΓΟΥ ΒΟΛΑ & ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΝΝΗ

Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη συναυλία των ΣΤΕΡΓΟΥ ΒΟΛΑ & ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΝΝΗ  στο Roadhouse Blues Club το περασμένο Σάββατο μπορούν να δουν ένα μέρος της παρακάτω:

ROADHOUSE BLUES CLUB : ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ!

ΑΠΟ: http://epikourositeas.blogspot.gr/2013/11/roadhouse-blues-club_25.html

Μονόλογος,
Μουσική, Μυστήριο!

   '' ...Στην αρχή δεν μιλούσε κανείς. ''Ξερές'' καλησπέρες και ''πιάσιμο'' στις γωνίες, στα παγκάκια.  Η ψυχρή και νωτισμένη ατμόσφαιρα του κλειστού και μισοσκότεινου ισογείου στην Καπποδιστρίου, συνταίριαζε με την  επιφυλακτικότητα, τον δισταγμό και γενικά με το  ''κούμπωμα'' που είχαμε οι περισσότεροι εκεί μέσα, σχετικά με το τι  περιμέναμε για να ακούσουμε.
 Οι δυό καλεσμένοι, ο Στέργος Βόλαςκαι ο Γιάννης Σίννης, είχαν αρχίσει δειλά-δειλά να σπάνε τον πάγο με τις δυό κιθάρες τους και δεν πρόλαβε να περάσει κάνα μισάωρο κι όλο το μαγαζί (όσοι είχαμε μαζευτεί δηλαδή), άρχισε να κουνάει πόδια, χέρια και κεφάλια, ρυθμικά, κατά τον ρυθμό των δυό τους.  Ήχος αψύς, δυνατός και φτιασιδωμένος από τους δυό μουσικούς, ήρθε κι άρχισε να αρέσει σ' όλους μας  και για αυτό, κάθε τόσο και με κάθε τελείωμα κομματιού,  το χειροκρότημα ήταν αυθόρμητο και δυνατό.   Κατά τα φαινόμενα τα δυό παιδιά,  ήσαν γνωστοί με κάποιους εκεί μέσα  και οι στιχομυθίες, τα πειράγματα και οι ''επιθυμίες'' για τραγούδια, ήρθαν κι έκαναν όλο τον χώρο να μοιάζει, σαν μεγάλο σαλονάκι από μονοκατοικία, με μαζεμένους φίλους για γιορτή με αναμνήσεις.

   Είπανε από Beatles, Animals, Who, Rolling Stones, ακόμα και από Pink Floyd και ένα σωρό άλλους παλιούς και νέους, ώσπου μετά τα θερμαντικά αλκοολούχα και την ώρα νάναι μικρή στα ρολόγια, καταγίνανε με τον Νικόλα τον Άσημο, την Σπυριδούλα και τους συν αυτώ, ίσα-ίσα για να γίνει όλος ο έστω λίγος κόσμος εκεί μέσα, μια χορωδία, μια παλιοπαρέα που σιγανοτραγουδούσε, ότι παιζότανε.

   Το καλύτερο όμως ήτανε κατ' εμέ, όταν παίζανε εκείνα τα παλιά τα αμερικάνικα τα shakes και ταswings  κι αρχίσαμε όλοι, ή να κουνάμε πόδια-χέρια, ή να σηκωθούμε επάνω και να χορεύουμε ετούτους τους ξεχασμένους σήμερα χορούς!... Ωραία πράματα...

   Είχε περάσει πολύ η ώρα εκεί μέσα, όταν σηκώθηκα να φύγω.  Έκανε ψύχρα απ' έξω στον δρόμο και βιάστηκα να γυρίσω στο σπίτι μου.  Σε λίγες ώρες θα χάραζε για την Κυριακή 24 Νοέμβρη του 2013.  Ήταν ένα όμορφο Σαββατόβραδο, με καλή μουσική, εκεί στο στέκι μας, τοRoadHouse Blues Club στην Ιτέα... ''

"ROADHOUSE BLUES CLUB: ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΑΣ"

ΠΗΓΗ: ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΙΤΕΑΣ

                  
            Σάββατο βράδυ, 23-11-2013

    ''...Τζιν παντελόνι, κολλητό, χρωματιστό πουκάμισο, μαύρα παπούτσια αγυάλιστα και μπουφάν κοντό, ίσα που να κρύβει την δερματοζώνη στην μέση.  Όλα όπως έπρεπε νάναι.  Μια-δυo σταγόνες Brut κάτω απ' το σαγώνι, έτσι ίσα-ίσα που να ξεθωριάζει την μυρωδιά της ιδρωτίλας και με τα μάγουλα απείραχτα από ξυράφι καμμιά εβδομάδα τώρα.  
Όλα έτοιμα. 

   Έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη, κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά, έσιαξε με το χέρι τα μαλλιά προς τα επάνω κι έκανε έναν έλεγχο στις κωλοτσέπες του για το αν έχει τα χρειαζούμενα μαζί του.  Πήρε την χαρτοσακούλα πούχε κάνει τα κουμάντα του από νωρίς και κίνησε για την εξώπορτα.  Όχι πολλά πράγματα.  Μισό Τζώνη είχε βάλει μέσα και κάτι φυστικοκάρυδα για την λιγούρα.

   Βγήκε στο δρόμο και κοντοστάθηκε απ' έξω από την πόρτα του.  Σάββατο βράδυ κι η ώρα κόντευε 11.  Έκανε δροσό.  Είχε μεσιάσει ο Νοέμβρης  κι όλα λέγανε ότι ο Χειμώνας ερχόταν.  Σάββατο βράδυ, Ιτέα, Νοέμβρης του 2013.

   Δεν άργησε να φτάσει στο στέκι του, το RoadHouse Blues Club.  Το στέκι μερικών σαλεμένων δηλαδή, όσων αγαπούσανε την ζωντανή μουσική και με τα χόρδα να μολογάνεrock σκοπούς, country, blues και jazz.  Και δεν ήσανε πολλοί σ' ετούτη εδώ την πόλη.

Έδωσε μια δρασκελιά και μπήκε μέσα.  Είχαν αρχίσει να παίζουν κι η κιθάρα ακουγόταν μέχρι και  απ' έξω.  Μέσα στο μικρό το ισόγειο κι απέναντι από την μπάρα, είχαν αρχίσει οΣτέργος ο Βόλλας και ο Γιάννης ο Σίννης, να μιλάνε με τον ηλεκτρισμό κι αμέσως ένοιωσε τον αναπαμό της καρδιάς του: ήταν εκεί που του έπρεπε!  Οι δικοί του τον τράβηξαν σ' ένα σκαμνί και τούκαναν παράπονα.  Άργησες, του λέγανε και τούτοι οι δυό είναι καλοί, πολύ καλοί.

Βουλιάξανε όλα γύρω του.  Μισοσκόταδο, η παρέα του και καλή δυνατή μουσική του έφταναν.  Σαν τι άλλο νάθελε ετούτο το βράδυ, αυτός, ο μεγαλωμένος με τους Pink Floyd, Animals, Doοrs,  Rolling Stones, U2, Bob Dylan και τους Simon and Garfunkel ....
Σάββατο βράδυ, 23 του Νοέμβρη, στο RoadHouse Blues Club, στην Ιτέα, παρέα με τον Στέργο τον Βόλλα  και τον Γιάννη τον Σίννη....''

ΣΤΕΡΓΟΣ ΒΟΛΑΣ & ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΝΝΗΣ live

***************************************

Οι ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΝΝΗΣ & ΣΤΕΡΓΟΣ ΒΟΛΑΣ
ζωντανά στο Roadhouse Blues Club   το Σάββατο 23 Νοεμβρίου στο ROADHOUSE

https://www.facebook.com/events/247906842032144




ΣΤΕΡΓΟΣ ΒΟΛΑΣ:
 Από 6 χρονών τραγουδάει σε παιδικές χορωδίες. Είναι πτυχιούχος του Ελληνικού Ωδείου στο τραγούδι με άριστα παμψηφεί, και έχει κάνει μαθήματα θεωρίας και Jazz & Blues κιθάρας. Ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά από 17 χρονών στη Ρόδο από όπου κατάγεται σε διάφορα bar, στο Sticky Fingers Rock Club και στο Colorado Entertainment Center. Μετράει εκατοντάδες εμφανίσεων με μπάντες διασκευών (Volt, Big Ballz-AC/DC Tribute Band, Αίολος, Άκρως Απόρρητον, Bad Medicine) και συνεργασίες με γνωστά ονόματα του χώρου, σε μουσικές σκηνές, συναυλιακούς χώρους και club σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς και guest συμμετοχές σε τηλεοπτικές εκπομπές με μουσικά θέματα (Chart show, Greek Idol κλπ). (www.facebook.com/s.volas).
It's a long way to the top if you wanna Rock'N'Roll!!!!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΝΝΗΣ:
Κιθαρίστας της thin lizzy tribute band REMEMBER LIZZY καθώς επίσης των glam rock Wild Machine των KISS tribute SSIK και πολλών άλλων cover bands στο παρελθόν (AIMA STARR,COSA NOSTRA,THE SLURGE) διατηρεί το προσωπικό του project SINNIS BLUES GANG και γράφει στίχους κ μουσική απ όλο το φάσμα της.(συνεργασίες με Χρήστο Παπαδόπουλο,τα Παιδιά από την Πάτρα,Βασίλη Καρρά,Αλέξη Παρχαρίδη). Είναι διοργανωτής του ετήσιου the live for Gary Moore στο Κύτταρο , έχει παίξει στα περισσότερα μπαρ κ live stages της Αθήνας κ της Θεσσαλονίκης κ επιπλέον δραστηριοποιείται κ ως DJ.

Το juke box πρόγραμμα τους περιλαμβάνει blues rock classics καθώς κ επιτυχές από την ελληνική ρόκ σκηνή.

ROADHOUSE BLUES CLUB : ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ! ΟΣΟΙ...

ΑΠΟ: http://epikourositeas.blogspot.gr

Μια  Rock βραδιά.

Μια αφήγηση.

    '' ... Λιγοστοί είμασταν οι μαζεμένοι εκεί το Σάββατόβραδο κι όλοι μας Ροκαμπήλιδες ή σκέτοι Ροκάδες.  Ακόμα ήσανε και κάτι νεαρότεροι που λαχταρούσαν να ακούσουν τον αλαφιασμένο ηλεκτρικό ήχο, να βγαίνει από την κιθάρα του Σάκη.  Τρείς νοματαίοι το γκρουπάκι τους, το ''Sakis Dovolis Trio'' και με τα πρώτα ακούσματα κατάλαβα ότι τα παιδιά, το ''είχαν'' το αντικείμενο. 
Εκείνος ο μπασίστας, έπαιζε σαν να άπλωνε γρασίδι στο γήπεδο, για να παίξει μια καλή ομάδα ποδόσφαιρο.  Τους έφτιαχνε την διάθεση, την υποδομή και το φόντο, για να αφήσουν εκεί πάνω ο κιθαρίστας κι ο ντραμίστας την δουλειά τους.  Αμ' εκείνος ο ντραμίστας, παιδί πράμα να τον θωρείς και να λές ότι σε όλη του την μέχρι τώρα ζωή, θα διάβαζε εκείνα τα κομμάτια, σε σημείο που να του βγαίνουν σαν ταινία από κασετόφωνο απάνω στα τύμπανα και τα πιάτα.  Ρυθμικά και αμόλευτα.
  Κινήσανε να βγάλουνε τους πρώτους ήχους.  Rock πηγαίο, ρυθμικό και δυνατό.  Αρχίσαμε όλοι να κουνάμε χέρια και πόδια με τον ρυθμό, ο δε 24χρονος Σάκης ο κιθαρίστας, Μάστορας στο εργαλείο του, το έκανε να βγάζει ήχους από τιτιβίσματα και τσέλα, μέχρι όμποε κι αρμόνια.  Πλημμύρισε ο χώρος μουσική, καλή ηλεκτρική μουσική και τους λίγους εκεί μέσα, νάχουνε την ευχαρίστηση να ακούνε ζωντανά την αγαπημένη τους μουσική, με τους δημιουργούς της, εκεί μπροστά τους στα 4 με 5 μέτρα.  Roadhouse Blues Club, Σάββατο βράδυ 2-11-2013, στην Ιτέα.
    Ακούστηκαν μουσικά  κομμάτια Rock, Blues, Swing και Country, κουβαλημένα όμορφα από τις δεκαετίες του '60 και του '70 κι αναρωτιόμουνα πώς τα κατάφερνε τόσο καλά αυτό το μικρό και νεαρό σχήμα, να αποδίδει τόσο όμορφα ονειρεμένα κομμάτια, σαν την μουσική π.χ. του Jimi Hendrix και του νεώτερου  Eric Clapton.
Ήρθε και φούσκωνε η ροκιά μέσα στον μικρό χώρο και κόλαγε απάνω στους τοίχους και στο ταβάνι, σπρώχνοντάς τα, ψάχνoντας να βρεί διέξοδο, σαν τον καλαμποκόσπορο  απάνω στο τηγάνι, πριν να γίνει popcorn.  Είχα καιρό να νοιώσω τόσο έντονα το ρεύμα που πέρναγε από μέσα μου όταν άκουγα rock, την μουσική της εφηβείας μου.  Είχα αρχίσει σχεδόν να χορεύω και σκέφτηκα ότι, αν δεν έφευγα γρήγορα από εκεί μέσα, τότε σίγουρα θάπαιρνα τις μπακέτες απ' τον ντραμίστα και θα ζήταγα να παίξουμε το ''Francoise''.  Ξεχασμένο κι αγαπημένο, απ' την δεκαετία του '60.  Μεγάλος ο πειρασμός!...
Κοίτα τι μπορεί να κάμει μια όμορφη βραδυά σε έναν άνθρωπο....''